Top of the page

Francis i haszysz

Francis i haszysz

2012–2013

Stal, brąz, farba olejna, drewno; 305 × 100 × 100 cm

Olaf Brzeski podejmuje klasyczny rzeźbiarski temat: studium z modela, którego owocem jest pełnopostaciowy portret. Punktem wyjścia pracy Brzeskiego jest tradycyjna sytuacja artystyczna, której parametry wyznacza czasoprzestrzeń pracowni, postać rzeźbiarza, osoba modela i relacja między nimi – relacja, która ma zostać potwierdzona dziełem sztuki. w tym wypadku modelem jest brytyjski artysta Francis Thorburn. Olaf przyjaźni się z nim od lat; Francis regularnie odwiedza rzeźbiarza w jego wrocławskim studiu.

Francis pozuje do aktu, paląc jednocześnie haszysz. Odurza się nim do nieprzytomności, osuwa się na podłogę, rozpada się na oczach rzeźbiarza.

Ciało modela „przetłumaczone” jest na materię słomy, suchych patyczków, kłosów zbóż. Wiązka chrustu, którą rozwiał podmuch haszyszu. Rzeźbiarz zbiera chrust, wiąże ze sobą słomki i patyki, konstruuje z nich widmo figury, filigranowy, trójwymiarowy rysunek w przestrzeni. Lekkość tego rysunku okazuje się kolejną iluzją; chrust, z którego Brzeski buduje postać Francisa, jest zrobiony z brązu i stali.

Tekst: Stach Szabłowski / Tłumaczenie: T.J.